foenus

faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].

I.

Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;

ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,

id. p. 94:

idem pecunias his faenori dabat,

Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:

pecuniam faenore accipere,

id. ib. 2, 3, 72, §

169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,

id. Att. 6, 3, 5:

faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,

id. ib. 4, 15, 7:

iniquissimo faenore versuram facere,

id. ib. 16, 15, 5:

Graeci solvent tolerabili faenore,

id. ib. 6, 1, 16:

pecuniam occupare grandi faenore,

id. Fl. 21, 51:

dives positis in faenore nummis,

Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:

faenore omni solutus,

id. Epod. 2, 4.—

II.

Transf.

A.

Capital lent on interest (very rare):

argenti faenus creditum,

Plaut. Most. 3, 1, 101:

faenus et impendium recusare,

Cic. Att. 6, 1, 4.—

2.

Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:

quam bona fide terra creditum faenus reddit!

Plin. 2, 63, 63, § 155.—

B.

Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:

semina, quae magno faenore reddat ager,

Tib. 2, 6, 22; and:

cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,

Plin. 18, 17, 47, § 162:

saepe venit magno faenore tardus amor,

Prop. 1, 7, 26; cf.:

at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,

id. 3 (4), 1, 22.